Mijn moeder was stervende. Wij stonden met de hele familie om haar bed. Ze was 93 en had de avond ervoor nog haar zorgen met mij gedeeld, maar ze kon helaas niets meer voor ons doen zei ze.
Het is niet nodig, het is goed zo zei ik. Ze was gerustgesteld en wilde slapen. Hij bestaat echt, dat waren haar laatste woorden.
Ze stierf in ons nabij zijn. Ik kijk er met tevredenheid op terug hoe het is gegaan.

Helaas ging het, een paar jaar later, met mijn vader anders. Hij was oud en kon nauwelijks meer voor zich zelf zorgen. Gelukkig werkten zijn hersens prima en had hij de regie nog zelf in handen.
Na een sombere prognose veerde hij zelfs weer op. Hij wilde nog wel een poosje bij ons blijven en  graag zijn verjaardag met ons doorbrengen.
Toch ging het weer snel minder. We kwamen regelmatig op bezoek. De familie woonde echter op afstand en wilde thuis slapen. Het kon nog wel dagen duren dachten we.
‘s Nachts kreeg ik onverwachts een telefoontje. Hij was ingeslapen, alleen.
Als ik er aan denk voel ik mij nog steeds tekortgeschoten. Had ik toch niet bij hem moeten waken!

De stichting HEST (Hulpgroep Ernstig Zieken en Stervenden Thuis) is bij toeval op mijn weg gekomen. Ik had er voordien nooit van gehoord, anders had ik ze wellicht ingeschakeld.
Er zijn voor je medemens geeft veel voldoening. Dankbaarder en belangrijker vrijwilligerswerk is nauwelijks denkbaar.
Hopelijk komt het ook op uw weg, want wij zouden het heel fijn vinden als u zich als vrijwilliger bij ons aansluit. Om de mantelzorger te ontlasten wordt u een paar keer per maand gevraagd om ‘s nachts bij iemand thuis te waken.
Ervaring is niet noodzakelijk. Wij zorgen voor opleiding en bijscholing.
Kijk op onze website  http://www.stichtinghest.nl/ voor meer informatie en meld u aan.
Wilt u eerst meer weten over dit dankbare vrijwilligerswerk dan kunt u ook bellen met onze coördinator Mevr. Van Zelderen 06-20305539.

Peter